Δεξιά: Η ίδια στάση ΟΑΣΘ σήμερα.
Θα κουβαλάμε και την καρεκλίτσα μας για τη στάση.
Πιθανόν να μας χρειάζεται κι εντός των λεωφορείων.
Η εταιρεία που εχει αναλάβει την αντικατάσταση των στάσεων είναι λεει ιδιωτική. Ωραία. Καποιος όμως τις παραλαμβάνει. Σωστά;
Δεν σχολιάζω το τοπίο.
Και γιατί παρακαλώ να μην είναι η στάση μέσα στο μικρο παρκάκι που βρίσκεται πίσω; Γιατί να μη περιμένει ο κόσμος καθισμένος σε κανονικά παγκάκια αναμεσα σε θάμνους, λουλουδια και δενδρα;
Γιατί πρέπει όλες οι στάσεις να είναι ίδιες, λες και ζούμε στη Κίνα του Μάο; Γιατι;
Οι εικόνες της πόλης που ζούμε μας επηρεάζουν ψυχολογικά.
Αν ψυχολογικά αισθάνεσαι ηττημένος και μόνο στην όψη της στάσης που περιμένεις να πάρεις το λεωφορείο για την δουλειά σου, με τί διάθεση θα δουλέψεις; Η εικόνα ξυπνά όλα τα υπαρξιακά σου προβλήματα.
Γιατί να πρέπει να πάρω το λεωφορείο.
Γιατί να πρεπει να πάω στη δουλειά
Γιατί να δουλεύω.
Γιατί να μένω σ’ αυτήν την περιοχή
Γιατί δεν τολμώ να αλλάξω, πόλη, δουλειά, σπίτι.
Γιατί γκρινιάζω, γιατί δεν κάνω κάτι για να αλλάξουν τα πράγματα.
Γιατί να ζω.
Φταίει ο πολίτης επειδή ψηφίζει ή δεν ψηφίζει;
Όχι. Φταίει το σαθρό σύστημα των μόνιμων ΔΥ χωρις ευθύνες και αρμοδιότητες. Φταίει η έλλειψη ελέγχου. Φταίει το ατιμώρητο του ελέγχου. Αξιολόγηση χωρίς απόλυση στο δημόσιο, δεν είναι αξιολόγηση. Είναι βιτρίνα. Και μάλιστα, είναι η βιτρινα αυτού που βλέπουμε μπροστα μας.
Με την ίδια αδιαφορία δεν συντηρούνται οι παιδικες χαρές και με την ίδια αδιαφορία θα παραλειφθούν οι καινούργιες, αν και όταν συμβεί το ατύχημα σε κάποιο παιδάκι.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ είναι το μόνο κόμμα που τολμά και προτείνει απόλυση στο δημόσιο, κατάργηση της μονιμότητας και κατάργηση των συνδικαλιστικών προνομίων.
Είναι το Βασικό Πρώτο βήμα για την αναβάθμιση της ζωής του πολίτη.
έγραψε το στέλεχος του κόμματος του Θάνου Τζήμερου, στη Θεσσαλονίκη, Μερσίνα Παπαδοπούλου