Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021

Δωροθέα Κολυνδρίνη :Η συγκινητική ομιλία της για τα ΚΤΕΛ στο συνέδριο της ΠΟΑΥΣ

 Εντυπωσιακό ήταν το φετινό συνέδριο της ΠΟΑΥΣ στο Βόλο, με νέα για τον κλάδο των ΚΤΕΛ, ενδιαφέρουσες ομιλίες και ειδήσεις. Ξεχωρίσαμε την ομιλία της Αντιπεριφερειάρχη Μαγνησίας Δωροθέας Κολυνδρίνη, η οποία, ως κόρη λεωφορειούχου, είχε έντονη συναισθηματική χροιά, που άγγιξε τους 200 συμμετέχοντες, που την άκουσαν.

Για την ιστορία, διαβάστε την:

Σεβαστέ Πατέρα της Εκκλησίας και εκπρόσωπε του Σεβασμιωτάτου, αγαπητοί συνάδελφοι από την τοπική αυτοδιοίκηση και αξιότιμοι κύριοι βουλευτές, Κύριε Πρόεδρε της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας και μέλη του διοικητικού συμβουλίου, Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ, σας καλωσορίζουμε στην πόλη μας, σας συγχαίρουμε για την τοποθέτηση σας σε μια τόσο κομβική θέση.

Πραγματικά σε αυτόν τον χαιρετισμό δεν ξέρω ποιο ρόλο να υιοθετήσω, αυτό της Αντιπεριφερειάρχη  που είναι λίγο άψυχος εν προκειμένω σε αυτό το χώρο, της μετόχου ή εν τέλει της Δωροθέας η οποία μεγάλωσε μέσα στο υπεραστικό ΚΤΕΛ και όλη της τη ζωή τόσο εγώ όσο και ο αδερφός μου έχουμε να θυμόμαστε συνειρμικά μέσα σε ένα λεωφορείο. 

Ξέρετε κάθε φορά που γίνεται κάτι που έχει να κάνει με το ΚΤΕΛ, μια γενική συνέλευση, ένα τέτοιο πολύ σημαντικό γεγονός, μου ξυπνούν μνήμες και βλέποντας χθες στο δείπνο εκείνο το όμορφο βιντεάκι, θυμάμαι τον εαυτό μου να θεωρεί τη μεγαλύτερη εκδρομή μέχρι την εφηβεία μου, το ολοήμερο του Πλατανιά…να μην αμφισβητώ τη αξία μιας εκδρομής στην Αθήνα και μάλιστα με δείπνο με τον πατέρα μου δίπλα από το υπεραστικό ΚΤΕΛ στα Λιόσια. 

Θυμάμαι παλιότερα, σε πολύ δύσκολες συνθήκες και χωρίς κινητά τηλέφωνα να μένει στη Μαλακάσα, να μην μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αν ο πατέρας μου είναι καλά ή όχι όπως και οι αντίστοιχοι πατέρες όλων των άλλων μετόχων που με ακούν και να περνάει το λεωφορείο για να πάει στο Πήλιο και να τρέχουμε να τον χαιρετήσουμε κάτω στο σταθμό ή να μας το φέρνει τα σαββατοκύριακα που είχε ρεπό και με τον αδερφό μου να παίρνουμε τον κουβά και να πηγαίνουμε να πλένουμε το μεγάλο λεωφορείο, που τόσο φάνταζε σε εμάς σαν αεροπλάνο. 




Όλα αυτά λοιπόν είναι τόσο έντονα, που κάθε κομμάτι που βλέπω ότι το ΚΤΕΛ έχει μια διαχρονική, εξελίξιμη πορεία, τέτοια σαν αυτή που αξίζει στο νομό Μαγνησίας, νιώθω υπερηφάνεια. Νιώθω ότι το υπεραστικό ΚΤΕΛ και οι αστικές γραμμές, είναι μια ευταξία και είμαι πολύ υπερήφανη -κι ας μου το καταλογίσουν κι αυτό γιατί δεν μπορεί να αλλάξει έτσι κι αλλιώς- που ο αδερφός μου ο Δημήτρης Κολυνδρίνης έχει  αποδείξει στην πράξη ότι το ΚΤΕΛ έχει την πορεία που του αξίζει και οι άνθρωποι που το υπηρετούν είναι μέλη της ίδιας οικογένειας

Αν κρατήσαμε τις υπεραστικές συγκοινωνίες σε αυτό το επίπεδο, είναι γιατί όλοι νιώθουμε μέλη μιας μεγάλης οικογένειας και το έχουμε πει πολλές φορές ότι το υπεραστικό ΚΤΕΛ και εγώ προσωπικά είναι η μεγαλύτερη οικογένεια μου. Σε ότι αφορά τον θεσμικό μου ρόλο βρισκόμαστε σε αγαστή συνεργασία με το υπεραστικό ΚΤΕΛ, όπως και με το αστικό, δημιουργώντας νέες υποδομές. 

ο εκλιπών πλέον, Στέφανος Κολυνδρίνης, αριστερά στη φωτογραφία


Έχουμε συντηρήσει στο σύνολο του το επαρχιακό δίκτυο, έχουν γίνει αποκαταστάσεις, ελπίζω εσείς που έρχεστε από άλλα μέρη της Ελλάδας να δείτε το πόσο βελτιωμένη είναι η κατάσταση των υποδομών και πολύ μεγάλα έργα, έχουν επενδυθεί πάνω από 50 εκατομμύρια σε μεγάλα έργα και έργα αντιστήριξης κυρίως στην περιοχή του Πηλίου και της Βορειοδυτικής Μαγνησίας που είχαν προβλήματα.

Βρισκόμαστε σε συνεργασία με όλους τους φορείς και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι μέσα στην οικονομική κρίση και μέσα στην πανδημία. Πιστέψτε με αυτό δεν είναι τυχαίο. Μοιάζει με αυτό που είπε ο προλαλήσας:  χημεία καλή, δουλειά πολλή και άνθρωποι που δίνουν αξία στις θέσεις.

Σας καλωσορίζω λοιπόν στο συνέδριο, ως Αντιπεριφερειάρχης του νομού Μαγνησίας, σας εύχομαι καλά αποτελέσματα από τις εργασίες του συνεδρίου, εύχομαι να έχετε τη δύναμη να πάτε τα ΚΤΕΛ  και τις υπεραστικές συγκοινωνίες ακόμη πιο μπροστά. Αξιότιμε Πρόεδρε, σας συγχαίρω για την όμορφη, διαχρονική και πολύ δυνατή πορεία, που έχετε σε αυτό το πόστο, που δικαίως κατέχετε. Να είστε καλά και εύχομαι να ξαναβρεθούμε.


sakisgeorgiadis