"Πρόκειται για πλήρως απαξιωμένο υλικό, αποτυχημένο κατά τη χρήση του, για το οποίο δεν είχε βρεθεί αγοραστής μέχρι να εμφανιστεί η πρόθυμη ΤΡΑΙΝΟΣΕ και για το λόγο αυτό, μάλιστα, οι μισοί σχεδόν συρμοί αυτού του τύπου έχουν, ήδη, προ ετών, διαλυθεί."
Σε πρόσφατα δημοσιεύματα του τύπου, τα οποία έχουν –μάλιστα- σχεδόν πανηγυρικό τόνο, ανακοινώνεται η προμήθεια από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ πέντε αμαξοστοιχιών, με τη νέα ονομασία “Λευκό Βέλος”, που αναφέρονται ως τρένα “πρώτης γενιάς”, με αναφερόμενο κόστος 52 εκατομμύρια ευρώ.
Το πρώτο από αυτά θα φτάσει από την Ιταλία στη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιανουαρίου 2021, ενώ το πρώτο του δρομολόγιο προγραμματίζεται για την 25η Μαρτίου, “με αφορμή τον εορτασμό 200 ετών από την επανάσταση του 1821”, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις.
Στα δημοσιεύματα εξαιρείται η δυνατότητα σε αριθμό επιβατών, ότι διαθέτουν βαγόνι – εστιατόριο και ότι μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητες 200 χλμ./ω (στο ελληνικό δίκτυο ως 160).
Η πραγματικότητα, δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται καθόλου στον πανηγυρικό τόνο των ανακοινώσεων και των δημοσιευμάτων. Τα πραγματικά δεδομένα δημιουργούν, τουλάχιστον, έντονο προβληματισμό :Πρόκειται για αυτοκινητάμαξες της σειράς ETR (Elettro Treno Rapido) 470, ιταλο-ελβετικής κατασκευής, μεταξύ 1993 και 1996, συνολικά εννέα (9) τον αριθμό, που διατέθηκαν αρχικά προς χρήση στην Ελβετία.
Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, κυρίως λόγω των συχνών και πολλαπλών βλαβών τους, ενώ είχαν και υψηλότατο κόστος συντήρησης (4 φορές μεγαλύτερο από τα τρένα InterCity).
Η οριστική απόφαση για απόσυρσή τους ελήφθη όταν ένα από αυτά κάηκε, στις 17 Μαΐου 2009. Ο εκπρόσωπος της Ελβετικής Ένωσης Μεταφορών και Περιβάλλοντος τα χαρακτήρισε – τότε – ως «μη άξια των Ελβετικών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων» ενώ ο Διευθύνων Σύμβουλος των Ε.Ο.Σ. δήλωσε ότι ήθελε «να τερματίσει αυτήν τη φρίκη» (!)
Έτσι, το 2009, όλες αυτές οι αυτοκινητάμαξες πέρασαν οι 4 στην ελβετική SBB και οι 5 στην ιταλική Trenitalia. Το Μάιο του 2011 η SBB ανακοίνωσε ότι δικά της 4 οχήματα θα αποσυρθούν, μέχρι το τέλος του 2015, λόγω του εκσυγχρονισμού του τροχαίου υλικού της.
Τον Απρίλιο του 2014, η μία από αυτές ακινητοποιήθηκε οριστικά και χρησιμοποιήθηκε για την παροχή ανταλλακτικών για τις άλλες 3. Παρά τις έντονες προσπάθειες της εταιρείας, δεν κατάφερε να βρει αγοραστή για να τις μεταβιβάσει, ούτε στην Ανατολική Ευρώπη, και αναγκάστηκε να τις διαλύσει, όλες, στις αρχές του 2016.
Οι υπόλοιπες 5 αυτοκινητάμαξες εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται στην Ιταλία, μετά δε το 2016 στη γραμμή Ρώμη-Ρέτζιο Καλάμπρια. Αυτούς τους συρμούς έρχεται, πλέον, να αγοράσει η ελληνική ΤΡΑΙΝΟΣΕ (!!).
Πρόκειται για πλήρως απαξιωμένο υλικό, αποτυχημένο κατά τη χρήση του, για το οποίο δεν είχε βρεθεί αγοραστής μέχρι να εμφανιστεί η πρόθυμη ΤΡΑΙΝΟΣΕ και για το λόγο αυτό, μάλιστα, οι μισοί σχεδόν συρμοί αυτού του τύπου έχουν, ήδη, προ ετών, διαλυθεί.
Διαβάστε τη σχετική ερώτηση που κατέθεσα σήμερα στον Υπουργό Υποδομών & Μεταφορών, κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή στον παρακάτω σύνδεσμο:
Η Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών Σοφία Σακοράφα κατέθεσε στις 13/1/2021 ερώτηση προς τον Υπουργό Υποδομών & Μεταφορών, κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το κείμενο της ερώτησης :
Σε πρόσφατα δημοσιεύματα του τύπου, τα οποία έχουν –μάλιστα- σχεδόν πανηγυρικό τόνο, ανακοινώνεται η προμήθεια από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ πέντε αμαξοστοιχιών, με τη νέα ονομασία “Λευκό Βέλος”, που αναφέρονται ως τρένα “πρώτης γενιάς”, με αναφερόμενο κόστος 52 εκατομμύρια ευρώ. Το πρώτο από αυτά θα φτάσει από την Ιταλία στη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιανουαρίου 2021, ενώ το πρώτο του δρομολόγιο προγραμματίζεται για την 25η Μαρτίου, “με αφορμή τον εορτασμό 200 ετών από την επανάσταση του 1821”, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις.
Στα δημοσιεύματα εξαιρείται η δυνατότητα σε αριθμό επιβατών, ότι διαθέτουν βαγόνι – εστιατόριο και ότι μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητες 200 χλμ./ω (στο ελληνικό δίκτυο ως 160),
Η πραγματικότητα, δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται καθόλου στον πανηγυρικό τόνο των ανακοινώσεων και των δημοσιευμάτων. Τα πραγματικά δεδομένα δημιουργούν, τουλάχιστον, έντονο προβληματισμό :
Πρόκειται για αυτοκινητάμαξες της σειράς ETR (Elettro Treno Rapido) 470, ιταλο-ελβετικής κατασκευής, μεταξύ 1993 και 1996, συνολικά εννέα (9) τον αριθμό, που διατέθηκαν αρχικά προς χρήση στην Ελβετία. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, κυρίως λόγω των συχνών και πολλαπλών βλαβών τους, ενώ είχαν και υψηλότατο κόστος συντήρησης (4 φορές μεγαλύτερο από τα τρένα InterCity). Η οριστική απόφαση για απόσυρσή τους ελήφθη όταν ένα από αυτά κάηκε, στις 17 Μαΐου 2009. Ο εκπρόσωπος της Ελβετικής Ένωσης Μεταφορών και Περιβάλλοντος τα χαρακτήρισε – τότε – ως «μη άξια των Ελβετικών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων» ενώ ο Διευθύνων Σύμβουλος των Ε.Ο.Σ. δήλωσε ότι ήθελε «να τερματίσει αυτήν τη φρίκη» (!)
Έτσι, το 2009, όλες αυτές οι αυτοκινητάμαξες πέρασαν οι 4 στην ελβετική SBB και οι 5 στην ιταλική Trenitalia. Το Μάιο του 2011 η SBB ανακοίνωσε ότι δικά της 4 οχήματα θα αποσυρθούν, μέχρι το τέλος του 2015, λόγω του εκσυγχρονισμού του τροχαίου υλικού της. Τον Απρίλιο του 2014, η μία από αυτές ακινητοποιήθηκε οριστικά και χρησιμοποιήθηκε για την παροχή ανταλλακτικών για τις άλλες 3. Παρά τις έντονες προσπάθειες της εταιρείας, δεν κατάφερε να βρει αγοραστή για να τις μεταβιβάσει, ούτε στην Ανατολική Ευρώπη, και αναγκάστηκε να τις διαλύσει, όλες, στις αρχές του 2016. Οι υπόλοιπες 5 αυτοκινητάμαξες εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται στην Ιταλία, μετά δε το 2016 στη γραμμή Ρώμη-Ρέτζιο Καλάμπρια.
Αυτούς τους συρμούς έρχεται, πλέον, να αγοράσει η ελληνική ΤΡΑΙΝΟΣΕ (!!). Πρόκειται για πλήρως απαξιωμένο υλικό, αποτυχημένο κατά τη χρήση του, για το οποίο δεν είχε βρεθεί αγοραστής μέχρι να εμφανιστεί η πρόθυμη ΤΡΑΙΝΟΣΕ και για το λόγο αυτό, μάλιστα, οι μισοί σχεδόν συρμοί αυτού του τύπου έχουν, ήδη, προ ετών, διαλυθεί.
Επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη σύμβαση μεταξύ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της μητρικής της -πλέον- Trenitalia έχει υπογραφεί στις 23 Ιουνίου 2019, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μόλις δύο εβδομάδες πριν τις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Επειδή η συγκεκριμένη «στρατηγική κίνηση» της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αφορά δήθεν επένδυση σε προβληματικές αυτοκινητάμαξες, με ιστορικά πλήρως αποτυχημένη χρήση, με προβληματική δυνατότητα ανταλλακτικών, υλικό που θα επιβαρύνει και με δυσανάλογο και δυσβάστακτο κόστος συντήρησης.
Επειδή πρόκειται για μεταβίβαση που υλοποιείται με τη γνωστή μέθοδο μεταβίβασης (ή μάλλον εκφόρτωσης) από τη μητρική σε θυγατρική εταιρεία, που είναι τουλάχιστον ύποπτη αν όχι και αυταπόδεικτα δόλια.
Επειδή δεν είναι δυνατόν να θεωρείται ότι με τέτοιου είδους κινήσεις υλοποιούνται οι διαχρονικές κυβερνητικές εξαγγελίες για εκσυγχρονισμό των σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα.
Επειδή, εντέλει, τέτοια προμήθεια δεν θα αντιμετωπίζονταν σήμερα ως επιτυχία ούτε για χώρα από τις λεγόμενες υπανάπτυκτες, του τρίτου ή τέταρτου κόσμου και, παρ’όλ’αυτά, δρομολογήθηκε από την προηγούμενη Κυβέρνηση ενώ φαίνεται ότι συναινεί και η παρούσα Κυβέρνηση στη συνέχιση της εκτέλεσής της.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
Με βάση όλα τα προαναφερόμενα αρνητικά δεδομένα, υπάρχει κυβερνητική πρόθεση για ανάκληση, ακύρωση ή με οποιονδήποτε τρόπο επανεξέταση της συγκεκριμένης προμήθειας νέων αμαξοστοιχιών από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή θα συνεχίσετε την υλοποίηση των πεπραγμένων της προηγούμενης Κυβέρνησης, αναλαμβάνοντας και το αντίστοιχο μέρος της ευθύνης ;
Σοφία Σακοράφα
