Ας θυμηθούμε όμως, τις προδιαγραφές που έθετε η προηγούμενη κυβέρνηση:
Καταρχήν, οι προδιαγραφές των υαλοπινάκων, συμμορφώνονται στον Κανονισμό των Ηνωμένων Εθνών UN/ECER 43 (δείτε τον εδώ: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:42010X0831(04)&from=EN), που ενσωματώθηκε στο ενωσιακό δίκαιο.
Σύμφωνα με τη διακήρυξη του "διαγωνισμού Σπίρτζη" για 750 αστικά λεωφορεία για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, που ακυρώθηκε τελικά, μετά από προσφυγές 2 κατασκευαστών (δείτε την απόφαση ακύρωσης εδώ):
"Το λεωφορείο θα έχει έγκριση τύπου, σε ό,τι αφορά στα υλικά και στην τοποθέτηση των υαλοπινάκων ασφαλείας, σύμφωνα με τον κανονισμό UN/ECER 43."
"Τουλάχιστον το 17% της συνολικής υαλόφρακτης επιφάνειας των πλευρικών παραθύρων, μη συνυπολογιζομένης αυτής του παραθύρου του οδηγού, θα είναι ανοιγόμενη, για τον αερισμό του εσωτερικού χώρου. Το άνοιγμα των παραθύρων, εκτός αυτού του οδηγού που θα είναι συρόμενο, θα γίνεται με ανάκλιση."
Και ο διαγωνισμός της προηγούμενης κυβέρνησης λοιπόν, έκανε δεκτές προσφορές για λεωφορεία που θα άνοιγε το 17% της συνολικής επιφάνειας των παραθύρων (πρακτικά, αυτά τα μικρά παραθυράκια που έχουν όλα τα αστικά και λέγονται "καταπακτές").
Σε κανέναν διαγωνισμό, πουθενά στον κόσμο, δεν μπαίνει προδιαγραφή "να ανοίγουν όλα τα παράθυρα". Τα παράθυρα άνοιγαν όλα, τη δεκαετία του ΄70.
Ολόκληρο το κείμενο της διαβούλευσης με τις τεχνικές προδιαγραφές εδώ: http://www.eprocurement.gov.gr/eproc-deliberation/unprotected/searchDeliberations.htm?execution=e1s2
Ολόκληρη η διακήρυξη: ΑΔΑΜ: 19PROC005034057, ΑΔΑ: ΩΒΚ9465ΧΘΞ-4ΔΣ