"Ανέβηκα Θεσσαλονίκη για τις γιορτές. Έφερα βόλτες στην πόλη, πρωί και βράδυ, παρατήρησα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η πόλη δεν ακτινοβολούσε, ούτε ήταν βέβαια μελαγχολική. Η διάθεση του κόσμου στους δρόμους της έδινε μια μικρή λάμψη. Η δημόσια Θεσσαλονίκη όμως ήταν καταθλιπτική. Ούτε τα Χριστουγεννιάτικα ήταν τόσο ιδιαίτερα, συγκριτικά με τις προαναγγελθείσες διαθέσεις του Δημαρχου. Ούτε όμως η λειτουργικότητά της, προσέφερε κάποια ελάχιστη αισιοδοξία.
Πήρα ένα λεωφορείο του ΟΑΣΘ απο το πατρικό μου στην Ηλιούπολη για κέντρο. Ντράπηκα ταυτόχρονα για τα λεωφορεία, για τη Θεσσαλονίκη, και για τη χώρα. Δεν θα περιγράψω εδώ τις συνθήκες, γιατί ήταν απλώς τριτοκοσμικές. Ένα μήνα μετά τις εκλογές έγραψα δημόσια πως θα έπρεπε να διαχειριστεί η νέα κυβέρνηση το μπάχαλο που βρήκε στις συγκοινωνίες, απο τον ουρανοκατέβατο πατήρ Παππά και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν έπραξε αυτά που όφειλε. Αν η κίνηση να αναθέσει στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης ένα μέρος του Συγκοινωνικού έργου, εκμεταλλευόμενη την ευελιξία να προμηθευτούν άμεσα λεωφορεία, μπορεί να ήταν μία ενέργεια σωστή, αυτό δεν σώζει την κατάσταση.
Η κυβέρνηση δυστυχώς έχασε το στοίχημα, λόγω έλλειψης αντανακλαστικών και αδυναμίας ταχείας επέμβασης, να υλοποιήσει ένα άμεσο σχέδιο ανόρθωσης και αποκατάστασης μίας ντροπής της πόλης. Ενα σχέδιο συνολικό, και άμεσα επσιχειρησιακό. Δεν εξέλαβε το πρόβλημα ως μία βραδυφλεγή βόμβα, που έχριζε έκτακτης αντιμετώπισης. Η ηγεσία του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών σαν να μην αντιλαμβάνεται. Η νέα διοίκηση του ΟΑΣΘ σαν μην καταλαβαίνει το δράμα της καθημερινότητας που τραυματίζει την πόλη. Οι φορείς της πόλης με πρώτον το Δημο Θεσσαλονίκης είναι μάλλον αμέτοχοι θεατές. Λυπάμαι για την πόλη μου"