Οι πολίτες στη Γαλλία που αρνούνται να λάβουν το εμβόλιο COVID-19 θα απαγορευθούν να χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες και να ασχοληθούν με άλλες δραστηριότητες βάσει ενός... νέου σχεδίου νόμου.Ο νόμος, ο οποίος πρόκειται να κατατεθεί στο κοινοβούλιο, επιβάλλει στους πολίτες να έχουν αποδεικτικά στοιχεία για αρνητικό τεστ COVID ή «προληπτική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης εμβολίου» προκειμένου να «έχουν πρόσβαση σε μέσα μεταφοράς ή σε ορισμένες τοποθεσίες, καθώς και σε ορισμένες δραστηριότητες».
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο νόμος προκάλεσε «οργισμένες διαμαρτυρίες από πολιτικούς της αντιπολίτευσης».
Το πρόγραμμα εμβολιασμού της Γαλλίας, το οποίο πρόκειται να ξεκινήσει την Κυριακή, δεν θα είναι υποχρεωτικό, αλλά, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Journal du Dimanche, τουλάχιστον το 59% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν θα ήθελαν να εμβολιαστούν κατά του κοροναϊού.
Πρόκειται για την παράγραφο 39 του νομοσχεδίου, που μπορείτε να δείτε εδώ και εξουσιοδοτεί τον Ε. Μακρόν, να εκδίδει διατάγματα:
"6° Le Premier ministre peut, le cas échéant dans le cadre des mesures prévues aux 1° à 5°, subordonner les déplacements des personnes, leur accès aux moyens de transports ou à certains lieux, ainsi que l’exercice de certaines activités à la présentation des résultats d’un test de dépistage établissant que la personne n’est pas affectée ou contaminée, au suivi d’un traitement préventif, y compris à l’administration d’un vaccin, ou d’un traitement curatif. Le décret mentionné au deuxième alinéa du présent article précise l’étendue de cette obligation ainsi que ses modalités d’application s’agissant notamment des catégories de personnes concernées."
Σύμφωνα με τη Laureline Fontaine, καθηγήτρια νομικών στη Σορβόννη, αυτό το νομοσχέδιο θα περιορίσει αποτελεσματικά τις εξουσίες του Κοινοβουλίου. Πρόκειται για εξαιρετικά μέτρα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν με ένα διάταγμα, το οποίο «ενδεχομένως δίνει σχεδόν απεριόριστες εξουσίες στην εκτελεστική εξουσία», ενώ ο ίδιος ο Εμμανουήλ Μακρόν είχε πει ότι δεν πιστεύει στον υποχρεωτικό χαρακτήρα του εμβολίου.
Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης, ο Υπουργός Υγείας Olivier Véran, δήλωσε ότι "η κυβέρνηση θα προτείνει την αναβολή εφαρμογής της συγκεκριμένης διάταξης για αρκετούς μήνες".
Ένα σύντομο ιστορικό των εμβολιασμών στη Γαλλία
Οι υποχρεώσεις εμβολιασμού κατά ορισμένων σοβαρών μολυσματικών ασθενειών τέθηκαν σε ισχύ κατά τον 20ο αιώνα :
ευλογιά από το 1902
διφθερίτιδα από το 1938
τέτανος από το 1940
φυματίωση από το 1950
πολιομυελίτιδα από το 1964
Αντιμέτωποι με την αυξανόμενη απαίτηση του πληθυσμού να συμμετέχει σε αποφάσεις σχετικά με την υγεία τους και στο όνομα της ελευθερίας και της ατομικής ευθύνης, οι υγειονομικές αρχές επιδιώκουν την εθελοντική συμμόρφωση του πληθυσμού στον εμβολιασμό . Ο νόμος της 4ης Μαρτίου 2002) σχετικά με τα δικαιώματα των ασθενών και την ποιότητα του συστήματος υγείας, γνωστός ως "νόμος Kouchner", περιλαμβάνει διατάξεις σχετικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα των ασθενών. Από τότε, ο κώδικας δημόσιας υγείας προβλέπει : "Όλοι δικαιούνται πρόσβαση σε επαγγελματία υγείας και λαμβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες και τις συστάσεις που παρέχει αυτός, λαμβάνουν τις αποφάσεις σχετικά με την υγεία τους. Όλοι έχουν το δικαίωμα να δεχθούν ή να αρνηθούν να λάβουν μια θεραπεία. Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ιατρική πράξη, ούτε κάποια θεραπεία χωρίς την ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεση του ατόμου και αυτή η συγκατάθεση μπορεί να αποσύρεται ανά πάσα στιγμή "(άρθρο L1111-4).
Η συνέπεια της πολιτικής εμβολιασμού είναι η αντικατάσταση της υποχρέωσης από τη σύσταση . Στη συνέχεια, η Γαλλία εναρμονίζεται με την πολιτική εμβολιασμού γειτονικών χωρών. Οι νέοι εμβολιασμοί που συνιστώνται στον γενικό πληθυσμό αφορούν τις ακόλουθες ασθένειες: ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, κοκκύτη, ηπατίτιδα Β, διηθητικές λοιμώξεις Haemophilus influenzae (ορότυπος β), επεμβατικές πνευμονιοκοκκικές λοιμώξεις, μηνιγγιτιδοκοκκικές λοιμώξεις.
Ωστόσο, αντιμέτωπη με τη μείωση της εμβολιαστικής κάλυψης και την εμφάνιση μηνυμάτων δυσπιστίας για τα εμβόλια, πραγματοποιήθηκε διαβούλευση με τους πολίτες από τον καθηγητή Alain Fischer το 2016. Η έκθεση που συντάχθηκε στο τέλος της διαβούλευσης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η άρση της υποχρέωση εμβολίου είναι ο στόχος. Ωστόσο, στο πλαίσιο της απώλειας εμπιστοσύνης και της φθίνουσας κάλυψης ανοσοποίησης, υποστηρίζει την προσωρινή επέκταση της υποχρεωτικής φύσης των συνιστώμενων παιδικών εμβολίων. Αυτή η πρόταση τίθεται σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2018, ημερομηνία από την οποία είναι υποχρεωτικά 11 εμβόλια (συμπεριλαμβανομένων εκείνων κατά της διφθερίτιδας, του τετάνου και της πολιομυελίτιδας που ήταν ήδη) κατά τους πρώτους 18 μήνες του μικρού παιδιού.
Ορισμένοι πληθυσμοί αποτελούν αντικείμενο συγκεκριμένων συστάσεων. Πρόκειται, για παράδειγμα, για άτομα που πάσχουν από ορισμένες παθολογίες ή εκτίθενται σε συγκεκριμένους κινδύνους στο πλαίσιο της επαγγελματικής τους δραστηριότητας. Οι εμβολιασμοί είναι επίσης υποχρεωτικοί για τους ταξιδιώτες σε ορισμένους μόνο προορισμούς.