Χιλιάδες εργαζόμενοι δεν θα μπορέσουν σήμερα να πάνε στην εργασία τους λόγω της συμμετοχής στην 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ των μέσων μαζικής μεταφοράς και των ταξί.
Η αδυναμία μετακίνησης των εργαζομένων για να πάνε στην εργασία τους –σύμφωνα με τον εργατολόγο Γιάννη Καρούζο- δεν τους στερεί ωστόσο το ημερομίσθιο. Όπως αναφέρει ο κ. Καρούζος, ο εργαζόμενος δικαιούται μισθό εφόσον παρέχει την εργασία του.
Κατ’ εξαίρεση όμως, οφείλεται μισθός και σε περίπτωση μη παροχής εργασίας του μισθωτού, εφόσον υπάρχει σπουδαίος λόγος για τον οποίον ο μισθωτός δεν είναι υπαίτιος. Κατά την ερμηνεία του Αστικού Κώδικα, οι εν γένει συγκοινωνιακές δυσχέρειες δεν αποτελούν σπουδαίο λόγο που να δικαιολογεί τη μη παροχή εργασίας από το μισθωτό, εκτός αν οφείλονται σε εξαιρετικές περιστάσεις.
Ειδικότερα, η απουσία του μισθωτού από την εργασία του, ακόμα και η καθυστερημένη προσέλευσή του, που οφείλεται σε απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς, δεν δύναται να θεωρηθεί ως σπουδαίος λόγος παρά μόνο σε περιπτώσεις όπου είναι απόλυτα δικαιολογημένη βάσει των αρχών της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών.
Μια τέτοια περίπτωση απόλυτα δικαιολογημένης απουσίας του μισθωτού από την εργασία του, με συνέπεια να μην επηρεάζεται ο μισθός του, υπάρχει, όταν για παράδειγμα η απεργία των λεωφορείων συμπίπτει με την απεργία των ταξί, οπότε η μετάβαση στην εργασία, τουλάχιστον για τους μισθωτούς που δεν διαθέτουν ιδιόκτητο μέσο μεταφοράς, καθίσταται αντικειμενικά αδύνατη.
Επομένως, σύμφωνα με τον κ. Καρούζο όταν τα μέσα συγκοινωνίας δεν λειτουργούν, λόγω απεργίας των εργαζομένων σε αυτά (και εφόσον η χρήση των ταξί είναι αδύνατη ή υπέρμετρα επαχθής για τον μισθωτό), υπάρχει ανυπαίτιο κώλυμα εργασίας του μισθωτού, με συνέπεια ο τελευταίος να δικαιούται τον μηνιαίο ή ημερήσιο μισθό που θα ελάμβανε, εάν εργαζόταν κατά τη διάρκεια του κωλύματος αυτού.
Ωστόσο ο εργαζόμενος που συμμετέχει σε νόμιμη απεργία θεωρείται ότι απουσιάζει για δικαιολογημένη αιτία. Κατά συνέπεια νομιμοποιείται η αποχή του από την εργασία και ο χρόνος αποχής εξομοιώνεται με χρόνο εργασίας, σημαντικό γεγονός για τα δικαιώματά του, όπως π.χ. προϋπηρεσία.
Η συμμετοχή του εργαζόμενου σε νόμιμη απεργία οδηγεί στην άρση της υποχρέωση του εργοδότη για καταβολή του ημερομισθίου κατά την ημέρα της απεργίας (με εξαίρεση το προσωπικό ασφαλείας).
ΠΗΓΗ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ από τα ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΝΕΑ:
Ωραία και ευχάριστα ακούγονται στα αυτιά ημών των εργαζομένων όλα αυτά. "Δεν φταίμε εμείς αφεντικό, δεν είχα τρόπο να έρθω στη δουλειά, είχαν απεργία τα αστικά και τα ταξί". Καλά μέχρι εδώ. Όμως προκύπτει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: Ο εργοδότης τι φταίει; Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει "δεδικασμένο" , κάθε φορά που απεργούν τα ΜΜΜ τα κορόιδα οι εργοδότες θα πληρώνουν τα μεροκάματα, χωρίς να δουλεύει το προσωπικό τους; Και ωραία, αν η απεργία κρατάει μια μέρα. Αν γίνει μια πενθήμερη απεργία, οι εργαζόμενοι θα αξιώνουν από τον εργοδότη να πληρωθούν κανονικά; Πού θα τα βρεί ο εργοδότης, όταν επί 5 ημέρες θα είναι κλειστός; Θα μετακυλίσουμε το βάρος της απεργίας ενός κλάδου σε άλλους επαγγελματίες, που κάνουν το λάθος να απασχολούν προσωπικό; Είναι δίκαιο ή μήπως είναι ηθικό; Για μπείτε στη θέση ενός εστιάτορα (π.χ.), που απασχολεί 10 άτομα στην κουζίνα και το σερβίρισμα και δεν θα πάνε στη δουλειά, λόγω απεργίας των ΜΜΜ και αυτός (φυσικά θα κλείσει τις 5 μέρες της απεργίας), θα πρέπει να πληρώσει 50 μεροκάματα, χωρίς να έχει ανοίξει το μαγαζί !
Και μια κρίσιμη ερώτηση προς τον κ.Καρούζο: ωραία καταλήξατε στο συμπέρασμα, ότι ο εργοδότης θα πρέπει να πληρώσει τα μεροκάματα σε όσους εργαζόμενους δεν έχουν δικό τους Ι.Χ. Ισχύει αυτό και στο δημόσιο; Πλήρωσε ποτέ το δημόσιο, υπάλληλο που δεν πήγε στη δουλειά με τη δικαιολογία "μα δεν είχε αστικά και δεν έχω λεφτά για ταξί";