"Είμαι εκνευρισμένος με οδηγό σας. Θέλω να μου δώσετε τα στοιχεία του, για να του κάνω μήνυση"

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Σύμφωνα με την απόφαση 27/2016 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, οι υπάλληλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να "δείχνουν" το πλήρες ονοματεπώνυμό τους, ούτε οι εργοδότες μπορούν να γνωστοποιούν τα στοιχεία τους σε πελάτες, εφόσον ο πελάτης μπορεί να ασκήσει τα δικαιώματά του έναντι της εταιρείας. Η απάντηση των τηλεφωνητών πρέπει να είναι "κάντε την καταγγελία σας στην εταιρεία και εμείς θα εντοπίσουμε τον υπάλληλο"

Συχνό φαινόμενο στην καθημερινή πρακτική.... των μεταφορικών επιχειρήσεων, είναι δυστυχώς, τα παράπονα (δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα) επιβατών-πελατών, από το προσωπικό των παρόχων συγκοινωνιακού έργου (ΚΤΕΛ, ΟΑΣΘ, ΟΑΣΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Αεροπορικές εταιρείες κ.λπ.).

Συνηθισμένη πρακτική των επιβατών, είναι να ζητούν το όνομα του υπαλλήλου ή "υπευθύνου" όπως συχνά ακούν οι υποδεχόμενοι τα τηλεφωνήματα αγανακτισμένων επιβατών.

Μπορεί όμως ο εργοδότης να δίνει τηλεφωνικά το όνομα του υπαλλήλου, με τον οποίο είναι δυσαρεστημένος  ο επιβάτης;

Σχετικό ερώτημα τέθηκε στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, από εταιρεία λιανικής πώλησης. Η ΑΠΔΠΧ απήντησε με την απόφαση 27/2016 (και η απάντησή της έχει ισχύ νόμου) , διευκρινίζοντας ότι:

 

η αναγραφή του πλήρους ονοματεπωνύμου του υπαλλήλου .... για το σκοπό της καλύτερης εξυπηρέτησης των πελατών δεν συνάδει με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς ο σκοπός φαίνεται ότι μπορεί να επιτευχθεί με την αποκάλυψη λιγότερων προσωπικών δεδομένων των υπαλλήλων στους πελάτες. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, κάθε υπάλληλος να φέρει καρτέλα μόνο με το μικρό του όνομα ή/και ένα κωδικό αριθμό, ή κάποιο άλλο προσδιοριστικό στοιχείο αντί του πλήρους ονοματεπωνύμου, π.χ. τον τίτλο ή ρόλο του, προκειμένου να είναι εφικτή η διαφοροποίηση με τον επικεφαλής ενός τμήματος, το τμήμα της επιχείρησης στο οποίο ανήκει. Η πληροφορία αυτή, σε συνδυασμό με πρόσθετες πληροφορίες (ημέρα, ώρα, θέση κ.λπ.), θα επιτρέπει τον προσδιορισμό της ταυτότητας του υπαλλήλου από τον εργοδότη, αν αυτό απαιτηθεί. 

Για παράδειγμα, σε περίπτωση που ο πελάτης επιθυμεί να διαμαρτυρηθεί στη διοίκηση της επιχείρησης για την εξυπηρέτηση που του παρασχέθηκε από συγκεκριμένο υπάλληλο, τότε στοιχεία όπως ο χρόνος της επίσκεψης του πελάτη, το τμήμα του καταστήματος στο οποίο αφορά το περιστατικό, το φύλλο του υπαλλήλου, ενδεχομένως και η εξωτερική εμφάνιση του υπαλλήλου, σε συνδυασμό με το μικρό όνομα ή/και κωδικό του υπαλλήλου επαρκούν ούτως ώστε η διοίκηση να μπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητα του εμπλεκόμενου υπαλλήλου και να προχωρήσει σε τυχόν απαραίτητες σχετικές ενέργειες.

Επομένως,

απαγορεύεται καταρχήν στους εργοδότες, να υποχρεώνουν υπάλληλό τους να φοράει καρτελάκι με το πλήρες ονοματεπώνυμό του. Απαγορεύεται στις εταιρείες να δίνουν το όνομα του υπαλλήλου στους πελάτες. 

Εαν ο εργοδότης ζητήσει από τους υπαλλήλους του, να φορούν καρτελάκι με το ονοματεπώνυμό τους ή ομοίως να δίνουν το ονοματεπώνυμό τους στους πελάτες, μπορεί να το κάνει μόνο με "τεκμηρίωση της ανάγκης αναγραφής των συγκεκριμένων στοιχείων σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό" (κάτι εξαιρετικά δύσκολο). 

Είναι προφανές, ότι η ταυτότητα κάθε εργαζόμενου σε μέσα μαζικής μεταφοράς, μπορεί να προσδιοριστεί εύκολα, με μόνη αναφορά στο όχημα και την ώρα του συμβάντος.

Ο εργοδότης μπορεί να ταυτοποιήσει τον εργαζόμενο, με άλλα στοιχεία που του δίνει ο πελάτης "αν απαιτηθεί". Συνεπώς, δεν μπορεί να δίδει το όνομα του υπαλλήλου σε αρχικό στάδιο. Εαν υποβληθεί έγγραφη καταγγελία σύμφωνα με τα οριζόμενα στους Κανονισμούς Δικαιωμάτων Επιβατών (βλέπε εικόνα) και κριθεί τεκμηριωμένα ότι είναι απαραίτητη η γνωστοποίηση του ονοματεπώνυμου του υπαλλήλου, μόνο τότε ο εργοδότης μπορεί να γνωστοποιήσει τα στοιχεία στον πελάτη.

Ο πελάτης μπορεί να ασκήσει όλα τα δικαιώματά του έναντι της εταιρείας και όχι του συγκεκριμένου προσώπου, για θέματα (μη) εξυπηρέτησής του.